Skip to main content

Ennstal Rally 2018

Verslag van Hermie en Jan van Laar van de tourrit naar de 26e editie van de Classic Ennstal rally, van 18 t/m 22 juli 2018.

Vertrek
Wij zijn ’s maandags al vertrokken richting Ennstal, met een paar toeristische routes onderweg en vriendenbezoek. Helaas hadden we gemist dat het programma was omgedraaid en we elkaar niet in Schladming in Oostenrijk maar bij het Mercedes Benz museum in Stuttgart zouden treffen. We zouden onze vrienden in München bezoeken, dus een dag eerder vertrokken om tijd te hebben om woensdag 18 juli weer terug te zijn in Stuttgart.

Porsche museum
We konden nu eerst het Porsche museum nog eens bekijken. Vanwege het 70 jarig jubileum was er bij de ingang buiten een klein kamertje gemaakt, waar je met virtual reality bril een kijkje kon nemen op de geboorteplaats van de 356, de oude schuur in Gmünd. Met VR kon je daar een deel “meewerken” aan de bouw van het eerste model. Gaaf!!  et museum was natuurlijk als vanouds heerlijk om daar weer te kunnen rondneuzen. 

Mercedes museum
Nu werd het toch echt tijd om kennis te gaan maken met onze reisgenoten in het Mercedes museum. Toen we aankwamen stond er al één klassieke Porsche op de stoep. Hoewel onze Porsche nog geen 30 jaar oud is, hebben we ‘m er maar naast gezet. Na een gesprekje met de beveiliging mochten we blijven staan. Helaas was Dennis door alle files wat te laat voor de start van de rondleiding, maar ze werden keurig bij de groep gebracht nadat ze waren aangekomen en konden zo toch een heel groot deel van de rondleiding mee maken. Hierna kregen we onze reisbescheiden en wat te drinken en knabbelen voor onderweg. De insectenspray om de ruiten weer schoon te krijgen was geen overbodige luxe merkten we al snel. We kregen ook de route om naar ons hotel  in Muhlhausen im Talte rijden via de snelste of toeristische route, die echt prachtig was. We hadden een gezamenlijk diner, perfect en ook om de andere beter te leren kennen. Het werd een heerlijk en vreselijk gezellig samen zijn. 

BMW Welt en museum
Donderdagochtend vertrekken we na een geweldig ontbijt richting het BMW Welt en Museum. We waren daar rond 11 uur, zodat we de Welt zelf konden bekijken en daarna om 12 uur in het museum een rondleiding zouden krijgen. Iedereen vertrok op eigen gelegenheid, richting München, wat we erg prettig vinden, omdat je zo niet telkens op de andere auto’s hoeft te letten en je aandacht op het verkeer en route kan richten. Ook hier hebben we genoten van alles wat er te zien was.

Schladming
Na ’t bezoek aan BMW ging de trip naar Schladming. Dennis had 2 toeristische routes op de kaart ingetekend en ook de tijden die hier voor nodig waren erbij gezet, zodat je zelf kon bekijken wat je wilde. Wij hebben de korte route gereden en nog een deel van de langere route, maar het laatste stuk de snelweg genomen. Bij de grens met Oostenrijk, stond er een lange file. Eerst dachten we aan een ongeluk, maar het bleek dus de grens waar je stapvoets over moest rijden. Blijkbaar niet overal één Europa met open grenzen!!! We komen aan bij ons hotel via een leuke weg, boven op de berg. Het is een geweldig gemoedelijk hotel, met mooie kamers en een heerlijk terras, waar de anderen al zitten. Met de nodige sterke verhalen en prachtig uitzicht op de bergen, waar in sommige hoeken nog wat sneeuwresten te zien zijn. Het wordt een gezellige avond.

Ennstal Classic dag 1
Vrijdag is het vroeg dag, want we moeten rond 09.30 aan de route staan waar de Ennstal Classic auto’s, naar beneden komen, na een tijdproef. Het dorp is natuurlijk afgesloten, maar we kunnen op een grasveld vlakbij (gratis) parkeren en vanaf daar richting de bergweg. Bij een lokaal Gasthoff langs de route nemen we nog even koffie in afwachting van de auto’s. Tegen de tijd dat de auto’s langs komen zoekt ieder naar de voor hen beste plek om alles te bekijken. Dennis had voor vandaag nog een paar ritten om eventueel te rijden. een korte route en de lange route die wel 7 uur zou duren over de Groβglockner. Degene die de Groβglockner wilden rijden, gingen vroeg weg. Een andere auto heeft de Groβglockner gereden via de snelweg, deze hadden toen ze boven waren een paar spatjes regen. De andere groep had zo’n 4 uur heftige regen helaas. Wij wilden tot het laatst blijven kijken, want ja de 911jes kwamen als laatste naar beneden, want die hoorde toch tot de jongere auto’s. Omdat we al 4 dagen bijna de hele dag in de auto hadden vertoeft, wilde we niet weer gaan rijden. We zijn de berg opgereden met nog een auto toen de weg weer vrij gegeven was. Het werd een pittige klim, met een hoogte verschil van meer dan 700 meter. Hier kon je echt niet langs de kant staan om de rally te gaan bekijken. Boven hebben we heerlijk gegeten en nog een stukje gelopen om van het uitzicht te genieten, want we zaten, boven  de 1.700 meter. Ik had het programma van Ennstal zaterdag gedownload, omdat ik zelf eigenlijk geen idee had wat me allemaal te wachten stond. Buiten dat er een heleboel speciale oude auto’s meededen natuurlijk. Om 4 uur was er op het vliegveld in de buurt een klassieke race, dus wilden daar wel eens gaan kijken. Eigenlijk viel dat een beetje tegen. Op de landingsbaan stonden in het midden pionnen en aan de uit einden stro balen waar de auto’s moesten draaien. We hebben 1 heat gezien en zijn toen toch richting hotel gegaan, want het was een lange maar ontzettende gezellige dag.

Lekke band
Een andere auto was ergens anders naar toe gereden en was al thuis. Zo druppelde langzaam de andere auto’s binnen, op drie na. Die belde dat  Guy een lekke band had, dat de spuitbus niet hielp en dat er geen reservewiel was. Oeps dat klonk heftig! We zijn met elkaar oplossingen gaan bedenken, natuurlijk ook met de nodige humor. Jan had nog een set in de auto liggen waar je een prop in de band kon schieten, maar volgens Renée die ze gebeld hadden werkte dit niet. Renée was naar de Groβglockner gegaan via de snelweg en was eerder boven dan de groep die de lange route had gereden en die al die regen over zich al had gehad. Ja welke bandenmaat had Guy? Aiiii die had alleen Jean onder zijn auto. Misschien kunnen we daar een wiel van lenen, met de auto van Chris die kant op brengen, omdat die een cabrio heeft. Want vergeet niet dat zo’n wiel met band een enorme omvang heeft en die je niet zomaar ergen in de kofferbak kunt frommelen. Helaas kregen we geen contact meer met Dennis die er ook bij was. totdat Renée een berichtje kreeg dat ze over een kwartiertje in het hotel zouden zijn. Wat een opluchting, wat was er nu eigenlijk aan de hand? Door al het geslinger door de bochten naar boven en beneden, was er lucht ontsnapt langs de velg, die al meer voor dat probleem had gezorgd. Ja nu begrepen we waarom een prop niet zou helpen. Guy had ook de hulpdienst van Porsche gebeld en die hadden een tip gegeven dat het wiel gedraaid moest worden zodat het ventiel niet beneden stond zodat de vloeistof om de velg kon lopen en daarna even wachten en kijken hoe de band zich hield tijdens het rijden. Ze stonden gelukkig wel bij een benzine station, zodat ze de lucht van hen konden gebruiken. Gelukkig we waren weer compleet. Wij hadden alvast gegeten, de hotel eigenaar had hun eten achtergehouden en klaargemaakt. Er zijn de nodige grappen en grollen over dit alles gemaakt. Gelukkig was Guy tegen dit alles opgewassen en had hij ter plaatse de hulp van de vier andere mannen die alles hebben gedaan om met zijn vijven weer bij het hotel te komen, met alle auto’s. Porsche’s hulpdienst is uiteindelijk weer afgebeld.

Ennstal Classic dag 2
Zaterdag, is een relaxte start, want de laatste proef in het dorp begint om 11 uur (dachten wij). De auto’s die nog niet de berg waren opgereden, gingen dit vandaag doen. Wij zijn rustig naar Grobming gegaan, waar de laatste tijds proef gehouden wordt. We zijn eerst even langs de tenten met een aantal auto’s gelopen en wat kraampjes. Daar groepeerde iedereen zich om een oudere man met witte krullen. Het moest een bekend iemand zijn, want later zagen we hem handtekeningen zetten op de echte oude race auto’s. Toch maar een foto gemaakt hiervan, want later zou ik misschien spijt krijgen. 
Om 12 uur waren er twee skydivers die het feest opende, door pal achter de huizen te landen. Het laatste stukje ging zo ontzettend snel, dat ik het bijna miste, ook omdat ik geen idee had waar geland zou worden. Uiteindelijk kwamen de klassieke raceauto’s om het podium rijden en stelden deze zich voor onze neus op. Pal voor ons stond de blauwe 908 race wagen uit het museum van Stuttgart. In de Abarth die er achter stond, zag ik dezelfde man met de witte krullen tevoorschijn komen, toen zijn helm afging. Dus geen lokale held, maar een oud coureur. De spreekstalmeester vertelde dat het Arturo Merzario was die Nicky Lauda na zijn race ongeluk in 1979 uit zijn brandende auto heeft gehaald met nog 3 andere coureurs, waaronder  Hans Joachim Stuck, die nu in de 908 auto zat. Ook was de kleinzoon van Ferdinand Porsche (Ferdinand K. Piech) in de museumauto no. 1 aanwezig, die langs de rij raceauto’s naar voren reed. De race met de klassieke raceauto’s over 7 rondes door het dorp, werd afgevlagd door de kleinzoon van  Porsche. Een aantal van onze groep heeft tijdens de start tegenover ons gestaan, helaas hebben wij dat niet gezien, maar gelukkig geeft de foto het bewijs. Wij zijn tot bij het einde gebleven, en zijn daarna nog even door het dorp gelopen. De anderen wilden nog met de skelter naar beneden racen, wat erg leuk moet zijn geweest.

Slotavond
En dan is het alweer de laatste avond van onze reis samen. Wat heeft Dennis dit allemaal perfect geregeld. We hoorden van verschillende kanten (net als wij al tegen elkaar zeiden): in dit hotel willen we volgend jaar best nog eens verblijven. Want het is zo goed en de omgeving is zo mooi, daar kunnen we zeker wel een vakantie gaan vieren.

Terugreis
Zondag, nog een gezamenlijk ontbijt en dan worden de auto’s bepakt en vertrekt iedereen huiswaarts. Helaas begon het al snel behoorlijk hard te regenen en dat hield uren aan. Ondanks dat het zondagochtend was en er geen vrachtverkeer was, was het ongelooflijk druk en door de vele wegwerkzaamheden waren de files enorm. Ondanks alternatieve routes was het zeuren. We hebben er uiteindelijk 14 uur over gedaan om thuis te komen. Volgens Google zou het een tocht van ‘n kleine 10 uur worden. Helaas dus niet, we hebben alleen wat tankstops gemaakt en een warme maaltijd genuttigd. Gelukkig werd het halverwege Duitsland uiteindelijk droog, maar de files bleven.

Bedankt
Dennis, Niels, Gerard, Daan, Christiaan, Maarten, Renée, Ruben, Jean, Ina, Guy en Jan bedankt voor al jullie gezelligheid en prachtige verhalen. Mijn lachspieren hebben echt overuren gemaakt. Wat een geweldige tijd hebben we met z’n allen gehad!

Hermie en Jan van Laar